Χιονοδρομικό Κέντρο Λαϊλιά
Για τους λάτρεις του σκι και όσους απλά αγαπούν την χειμερινή απόδραση σ’ ένα κατάλευκο τοπίο, το χιονοδρομικό κέντρο του Λαϊλιά τους περιμένει. Η πανέμορφη τοποθεσία του μέσα σε δάσος από έλατα θα σας μαγέψει. Επίσης το σημείο του χιονοδρομικού κέντρου καλύπτει όλες τις ανάγκες του επισκέπτη από διαμονή, εστιατόρια μέχρι και ενοικιάσεις εξοπλισμού για σκι. τέλος για τους πιο ευαισθητοποιημένους περιβαντολλογικά σας ενημερώνουμε ότι στον Λαϊλιά βρίσκεται ο Σφαγνώνας μια περιφραγμένη βαλτώδης και ελώδης έκταση 39 στρεμμάτων που βρίσκεται σε υψόμετρο 1470 μ. Ο Σφαγνώνας κηρύχθηκε ως διατηρητέο Μνημείο της φύσης .
Λίμνη Κερκίνη
Η τεχvητή λίμvη Κερκίvης δημιoυργήθηκε τo 1932 με τηv κατασκευή εvός φράγματoς στov πoταμό Στρυμόvα, κovτά στo χωριό Λιθότoπoς, και τηv κατασκευή αvαχωμάτωv στα αvατoλικά και δυτικά. Σκoπός της δημιoυργίας της λίμvης ήταv η αvάσχεση και συγκράτηση τωv πλημμυρών τoυ Στρυμόvα, η συγκράτηση τωv φερτώv υλώv και η άρδευση της πεδιάδας τωv Σερρώv. Προϋπήρχε στην ίδια θέση μία μικρή λίμvη με έλη.
Ο παραδεισένιος υδροβιότοπος, που περιβάλλεται από δύο όμορφα βουνά, το όρος Κερκίνη (Μπέλες) και το Μαυροβούνι, ξεχωρίζει ως ένας τόπος με μοναδικής αξίας βιοποικιλότητα. Θεωρείται η πιο εύκολα προσβάσιμη περιοχή για παρατήρηση της ορνιθοπανίδας (birdwatching) στην Ελλάδα και ίσως σε ολόκληρη την Ευρώπη. Έχoυv παρατηρηθεί τoυλάχιστov 300 είδη πoυλιώv στηv λίμvη και τα βoυvά πoυ τηv περιβάλλoυv, 50 από τα oπoία περιλαμβάvovται στov Κόκκιvo Κατάλoγo τωv Πoυλιώv της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο που επιστήμονες και ερασιτέχνες από όλο τον κόσμο επισκέπτονται κάθε χρόνο για τις μελέτες τους την Κερκίνη.
Η παρόχθια βλάστηση με παραποτάμια δάση από άγριες ιτιές, τα νούφαρα που επιπλέουν σε έκταση χιλιάδων στρεμμάτων, η μεγάλη ποικιλία ψαριών, τα βουβάλια που κολυμπούν στα ήσυχα νερά της λίμνης, αλλά και ο υπέροχος ορίζοντας από τα γύρω βουνά, χαρίζουν στο τόπο μια γοητεία μοναδική.
Υπάρχουν υποδομές για βαρκάδες, εξορμήσεις με 4Χ4, ιππασία, τοξοβολία, ορειβασία, ψάρεμα, αλλά πάντα την παράσταση κλέβει ο χορός τον φλαμίνγκο, που επισκέπτονται τη λίμνη για να ξεχειμωνιάσουν σε πληθυσμούς που φτάνουν τις οκτώ με δέκα χιλιάδες.
Σπήλαιο Αλιστράτης
Πενήντα χιλιόμετρα από τις Σέρρες, στη θέση «Πετρωτό», βρίσκεται το σπήλαιο της Αλιστράτης, που αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών από όλο τον κόσμο. Θεωρείται ένα από τα ωραιότερα και μεγαλύτερα της Ευρώπης, με γνωστή επιφάνεια περίπου 25.000 τ.μ.
Το σπήλαιο έχει πανύψηλες οροφές, υπερμεγέθεις σταλακτίτες, καθώς και ένα σπανιότατο μικροδιάκοσμο από «εκκεντρίτες», ένα είδος σταλακτιτών που αναπτύσσονται προς διάφορες κατευθύνσεις. Το ύψος της μεγαλύτερης στοάς φθάνει περίπου τα 35 μέτρα, ενώ σε κάποιο σημείο υπάρχει ένας πολύ χαμηλός μικρός θάλαμος.
Το συνολικό μήκος των γνωστών κύριων και δευτερευόντων διαδρόμων ανέρχεται σε περίπου 3 χιλιόμετρα. Επισκέψιμο είναι περίπου 1 χιλιόμετρο, σε μια περιήγηση που διαρκεί μία ώρα. Το σπήλαιο έχει καλό φυσικό εξαερισμό και σταθερή θερμοκρασία 17 C όλο τον χρόνο
Τα είδη βιότοπων που συναντάμε στο σπήλαιο είναι πέντε:
Λόφοι κοπράνων νυχτερίδων.
Το σπήλαιο Αλιστράτης είναι ένα από τα λίγα ελληνικά σπήλαια που περιέχουν τόσο μεγάλες ποσότητες (τόννους) περιττωμάτων από νυχτερίδες. Το γεγονός αυτό φανερώνει το πόσο σημαντικό ήταν το σπήλαιο αυτό για τη διημέρευση ή και τη διαχείμασή τους.
Λόφοι περιττωμάτων, σε ποικίλο βαθμό αποσύνθεσης, είναι κατασπαρμένοι στο σπήλαιο
Οι μεγαλύτερες ποσότητες βρίσκονται στην αίθουσα των γκουανό.
Σε κανέναν άλλο λόφο δεν παρατηρήθηκαν τόσο πλούσιες σε πληθυσμούς και είδη γουανόβιες βιοκοινωνίες.
Πλήθος κολεοπτέρων, διπλοπόδων, αραχνών, διπτέρων, στο σύνολό τους τρωγλόφιλα, ζουν εκεί.Ειδικά οι λόφοι αυτοί λοιπόν είναι ιδιαίτερης σημασίας για το οικοσύστημα.
Οι υπόλοιποι λόφοι είτε βρίσκονται σε προχωρημένα στάδια αποσύνθεσης είτε είναι καταπατημένοι από τους επισκέπτες.
Μικρές περιοχές με περιττώματα νυχτερίδων. Σε όλα τα σημεία του σπηλαίου υπάρχει πλήθος από μικρές “κηλίδες” γουανό, περισσότερες όμως και αδιατάρακτες υπάρχουν εκτός του κύριου μονοπατιού που ακολουθούν οι επισκέπτες
Εδώ οι βιοκοινωνίες είναι πιο απλές, φτωχότερες σε είδη και πληθυσμούς.
Παρ’ όλα αυτά οι “κηλίδες” αυτές είναι πολύ σημαντικές, λόγω του μεγάλου αριθμού τους και γιατί εκεί τρέφονται (αφού λείπουν οι πολλοί ανταγωνιστές και θηρευτές) τα δύο τρωγλόβια ισόποδα.
Οργανικά υλικά φυτικής προέλευσης. Πρόκειται ουσιαστικά για τόπο τροφής και όχι για βιότοπο
Είναι όλα τα ξύλα, φύλα και σπέρματα που έχουν πέσει (είσοδος) ή μεταφερθεί (από ζώα ή τον άνθρωπο) μέσα στο σπήλαιο.
Αναφέρονται ξεχωριστά γιατί αποτελούν τροφή για τρωγλόβια ισόποδα και γαστερόποδα.
Αργιλώδες έδαφος. Αποτελεί το πιο ολιγοτροφικό μικροπεριβάλλον του σπηλαίου και σε σχετικά καλή κατάσταση υπάρχει στους θαλάμους δεξιά και αριστερά της τεχνητής εισόδου
Μιας και οι ποσότητες οργανικής ύλης είναι πολύ μικρές, οι βιοκοινωνίες που ζουν εδώ είναι οι φτωχότερες του σπηλαίου.
Η παρουσία αρπακτικών κολεοπτέρων και αραχνών είναι πολύ μικρή και γι’ αυτό πιθανά μόνo εδώ γίνεται αισθητή η παρουσία του πολύ σημαντικού τρωγλόβιου δίπλουρου.
Τοιχώματα. Στα τοιχώματα, μέχρις ύψους 1 μ. κατά μέσο όρο, ζουν αράχνες, διπλόποδα και δίπλουρα.
Λουτρά Αγκίστρου
Το βυζαντινό χαμάμ του Αγκίστρου χρονολογείται γύρω στο 950 μ.Χ. και χαρακτηρίζεται ως ένα πραγματικό μνημείο. Θεωρείται το παλαιότερο της χώρας και δέχτηκε σημαντικές αρχιτεκτονικές επιρροές από τους Οθωμανούς.
Οι πηγές του Αγκίστρου έχουν θερμοκρασία 40,5°C και τα νερά είναι ιδανικά για ρευματοπάθειες, αρθροπάθειες, δισκοπάθειες, μυαλγίες και θεωρούνται από τις καλύτερες της Ευρώπης. Το χαμάμ προσφέρει ευεξία και αναζωογόνηση όλο τον χρόνο με οκτώ ομαδικούς λουτήρες.
Φαράγγι Αγγίτη
Λίγα μέτρα πιο κάτω από την σιδηροδρομική γραμμή που περνάει δίπλα απ’ το Σπήλαιο βρίσκεται το Φαράγγι του Αγγίτη, Γιγάντιοι όγκοι από συμπαγή πετρώματα ξεκινούν κάτω από τη μια και την άλλη όχθη του ποταμού και ορθώνονται πανύψηλα τοιχώματα για να ορίσουν την πορεία του, συνθέτοντας ένα εκπληκτικό θέαμα, που ξετυλίγεται μπροστά σου και σε κάνει να θαυμάζεις το μεγαλείο της φύσης.
Υπάρχουν και πιο ήπια μέρη όπου ο επισκέπτης μπορεί με την βοήθεια οδηγού να φτάσει από στενό μονοπάτι στην κοίτη του ποταμού. Εκεί θα βρεί ήσυχες αμμουδιές και κάτω από υδροχαρείς θα απολαύσει την ήρεμη ροή του νερού σε μια ατμόσφαιρα απόλυτης ησυχίας, που διακόπτεται μόνο από το πέταγμα των πουλιών.